Шеърхо аз эҷодиёти Лоиқ Шерали

Ман аз бар мекунам рўзе суруди обшоронро,
Забон мебахшам охир ман сукути кӯҳсоронро.
Манохир рўдҳоро раҳнамоӣ мекунам рўзе,
Паёми об меорам ҷавори даштзоронро.
Манохир турнаҳоро бо баҳори нав муборакбод мегўя»
Вааз ҳар хатти сабзи сабзаи навруста меҷӯям
Замони навхатиямро.
Вааз ҳар навниҳоли гулбасар дархост месозам
Замони навқадиямро.
Манохир корвони кӯҳҳоро бор мебандам,
Ба даргоҳи ҷавонӣ рўй меорам.
Баҳаққи шири модарҳову ҳаққи ҳусни духтарҳо

Ҷавониро ҷиҳози тўй меорам.
Ҷавонии дигар меёбам аз дунёи рўҳонӣ.

(Лоиқ)