Шеърхо ва ғазалҳо аз эҷодиёти Умари Хайём

Чун мегузарад умр чи ширину чи талх,

Паймона чу пур шуд чи Нишопуру чи Балх,

Менўш, ки баъд аз ману ту моҳ басе

Аз салх ба ғурра ояд аз ғура ба салх.
(Хайём)

Бар ман қалами қазо чу бе ман ронанд,
Пас неку бадаш зи ман чаро медонанд.
Ди бе ману имрўз чу ди бе ману ту,

Фардо ба чӣ ҳуҷҷатам ба довар хонанд.

(Хайём)

Моем, ки асли шодию кони ғамем,
Сармояи додему ниҳоди ситамем
Пастему баландему камолему камем
Оинаи зангхўрдаву Ҷоми Ҷамем.

(Хайём)