Шеъру ғазал аз эҷодиёти ҶУНАЙДУЛЛОҲИ ҲОЗИҚ

Расид меҳри тило лек аспи мо нарасид,
Бигӯ намедиҳамат, то ба кай баҳона кунӣ.
Муносиби ту ба он шавкату ҷалол ин аст,
Ки хешро магарам мӯҳраи замона кунӣ.
Куҷо равос(т), ки худро барои як аспе,
Миёни халқ ба беҳимматӣ фасона кунӣ…
////////////////////////////////
Даме расид ба хотир, ки сӯи Рум равем,
Ки шояд ин дили ғамгин шавад нишотпазир.
Зи сайри шом гаҳе рехт бар дилам савдо,
Ки субҳи айш дамад шоядам зи шоми замир.
Шикаст фикри Ҳалаб гоҳ шиша дар роҳам,
Намуда гоҳ Фарангам дар ойина тасвир.
Гаҳе зи Ҳинд намак рехт дар дили решам,
Гаҳе зи Миср шакар ёфт тӯтии тақрир.
/////////////////////////
То бувад сулҳ ҷанг натвон кард,
Ҷанг бошад диранг натвон кард.
Шоҳ бояд хурад ғами олам,
На ки з-он олам фитад дар ғам.
/////////////////////////////////
Ёди айёме, ки пур аз май сабӯе доштем,
Шаб ҳама бар сари ғам ҳою ҳуе доштем.
Шаб ниҳон з-ағёр мову ёр дар базми висол,
Мо ҳам аз имои абрӯ гуфтугӯе доштем.
Гардиши даврон гули мору чунин пажмурда сохт
В-арна дар ин боғ мо ҳам рангӯ бӯе доштем.
З-инқилоб андеша кун, моро ба чашми кам мабин,
Дар диёри хеш мо ҳам обрӯе доштем.

Ба дӯши қиссаи Юсуф Зулайхо,
Мурассаъ хилъати дигар биоро.
Либоси тозаву ушшоқи тоза,
Баҳори тозаву авроқи тоза.
Зи ҳар гул рангу бӯи тоза ҷӯшад,
Зи ҳар булбул наво дигар хурӯшад.
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
Куҷо будӣ, ки ман девона будам,
Зи хешу ошно бегона будам.
Бигӯ шаҳрат куҷо, кӯят кадом аст?
Туро, ай бенишон, охир чӣ ном аст?
Дар ҷавоб ҷавон мегӯяд:
Азизи Мисраму дигар ту худ рас,
Бувад дар хона чун кас, ин сухан бас.

Малик Рӯён шабе чун чашм пӯшид,
Ба хобаш ҳафт гови фарбеҳе дид.
Пас аз вай ҳафт гове дид лоғар,
Ки хурд ин ҳафт лоғар ҳафти дигар.
Дар он дам хӯшаҳои сабзу хуррам,
Намудаш ҳафт буд он хӯшаҳо ҳам.
Пас он гаҳ ҳафти дигар хӯшаҳо дид,
Ки ҳар як хушктар будӣ зи хуршед.
Бар он тарҳо чу печиданд он ҳафт,
Ҳама гаштанд хушку хуррами рафт.
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
Ки аввал ҳафт соли нек ояд,
Ба рӯи халқ неъмат дар кушоянд.
Пас аз вай ҳафт соле дур гирад,
Ки гардад зинда қаҳт, арзон бимирад.
Аз он ҳафт ин қадар гиранд хӯша,
Ки бошад дар раҳи ин ҳафт тӯша.
Ба шаҳ то нархи давлат бошад арзон,
Вазири шаҳ набояд буд нодон.
Нигаҳ гар бол накшояд ба ғафлат,
Расад кай сар ба девори мазаллат.
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
Бувад чун бо раъият шоҳро ҷоҳ,
Раъиятпарварӣ мебояд аз шоҳ.
Чу бошад бар шукӯҳи шоҳ иллат,
Ғами худ мехурад, хоҳ аз раъият.
Раъият гар набошад, бо кӣ шоҳ аст?
Фалакро рӯзи беахтар сиёҳ аст.
В-агар бошад туро доно вазире,
Ки худ дарди сар аз кишвар нагирӣ.