Ответ в теме: Шеърхо аз эҷодиёти Ҷалолиддин Руми

Рубоиҳои Ҷалолиддини Румиро

Чунсурати дил дар дили мо боз ояд,
Мискин дили гумшуда ба ҷо бозояд.
Гарумр гузашту як нафас беш намонд,
Чун ўбирасад, гузаштаҳо бозояд,

Гардарсару чашм ақл дориву басар,
Бифрўш забонрову сар аз теғ бихар.
Моҳӣ тамаъ аззабони гўё бибурид,
З-он менабуранд аз тани моҳӣ сар.

Эйҷону ҷаҳон, ҷону ҷаҳон бандаи ту,
Ширин шуда олам зи шакархандаи ту.
Садқари гузашту осмон низ надид,
Дар гардиши рўзгор монандаи ту.

Небо ту нишастанам дамесомон аст,
Небе ту дамезистанам имкон аст.
Андеша дар ин воқеа саргардон аст,
Ин воқеа нест, дарди бедармон аст.